-
1 mówić
глаг.• беседовать• высказывать• выступать• гласить• говорить• заговорить• злословить• молвить• наговаривать• обсуждать• поговаривать• поговорить• потолковать• проговорить• разговаривать• сказать• сказываться* * *mówi|ćmów, \mówićony несов. говорить;\mówić po polsku говорить по-польски (на польском языке); \mówić szeptem, głośno говорить шёпотом, вслух (громко);
dobrze, źle \mówić o kimś хороню, плохо говорить (отзываться) о ком-л.;● \mówić na wiatr бросать слова на ветер;
coś mówi samo za siebie что-л. говорит само за себя;prawdę \mówićąc сказать по правде; krótko \mówićąc коротко (короче) говоря; \mówićąc szczerze (otwarcie) откровенно говоря; inaczej \mówićąc иначе говоря; \mówićąc między nami между нами говоря;
nie \mówićąc (już) о..., cóż dopiero \mówić о... не говоря (уже) о...;dobrze, łatwo ci (wam itp.) \mówić тебе (вам etc.) хорошо, легко говорить; szkoda \mówić нечего и говорить; nie ma o czym \mówić не о чем говорить; со pan mówi? что вы говорите?
* * *mów, mówiony несов.говори́тьmówić po polsku — говори́ть по-по́льски (на по́льском языке́)
mówić szeptem, głośno — говори́ть шёпотом, вслух (гро́мко)
- coś mówi samo za siebie - mówiąc szczerzedobrze, źle mówić o kimś — хорошо́, пло́хо говори́ть (отзыва́ться) о ко́м-л.
- mówiąc otwarcie
- inaczej mówiąc
- mówiąc między nami
- nie mówiąc o…
- nie już o…
- nie cóż dopiero mówić o…
- dobrze, łatwo ci mówić
- szkoda mówić
- nie ma o czym mówić
- co pan mówi? -
2 dobrze, łatwo ci ([lang name=Polish]wam itp.) mówić
тебе́ (вам и т. п.) хорошо́, легко́ говори́тьSłownik polsko-rosyjski > dobrze, łatwo ci ([lang name=Polish]wam itp.) mówić
-
3 reden
reden (-e-) vt und vi mówić ( über A, von D o L); ( eine Rede halten) a przemawiać <- mówić> (vor, zu jemandem do G); (erzählen) opowiadać <- wiedzieć>; ( sich äundßern) wypowiadać <- wiedzieć> się ( über A o L, na temat G);durcheinander reden mówić jeden przez drugiego;nicht mehr miteinander reden nie rozmawiać ze sobą;vor sich hin reden mówić (coś) pod nosem;ich lasse mit mir reden ze mną można się dogadać;du hast gut reden łatwo ci mówić;Unsinn reden pleść trzy po trzy;reden wir nicht mehr darüber nie mówmy o tym;vr sich heiser reden ochrypnąć pf od mówienia;sich in Wut reden zaperzać się w rozmowie
См. также в других словарях:
mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… … Słownik języka polskiego
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
ząb — 1. Bronić się, bronić kogoś, czegoś zębami i pazurami «bronić się, bronić kogoś, czegoś, walczyć o kogoś, o coś z zaciekłością, z pasją, nie licząc się z niczym»: Mojej odrębności (czyli wyższości) bronić będę zębami i pazurami. J. Błoński, Forma … Słownik frazeologiczny
dobrze — lepiej 1. «w należyty sposób, we właściwym stopniu; należycie, odpowiednio, jak trzeba» a) «starannie, pilnie, dokładnie» Dobrze coś pamiętać. Dobrze spełniać swoje obowiązki. Dobrze strzec tajemnicy. ∆ Dobrze wychowany, ułożony «znający zasady… … Słownik języka polskiego
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
palec — 1. Chodzić koło kogoś na palcach «bardzo troskliwie obchodzić się z kimś, opiekować się kimś, dbać o kogoś»: Chodzisz koło niej na palcach, a ona ci tylko pyskuje! Ładne mi wychowanie. Roz bezp 2002. 2. Maczać w czymś palce «brać udział, zwykle… … Słownik frazeologiczny
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
wpaść — dk Vc, wpadnę, wpadniesz, wpadnij, wpadł, wpadłszy wpadać ndk I, wpaśćam, wpaśćasz, wpaśćają, wpaśćaj, wpaśćał 1. «padając, lecąc zagłębić się w coś, trafić, dostać się do wnętrza czegoś» Wpaść do wody, do rzeki. Wpaść do dołu, w dół. Wpadł po… … Słownik języka polskiego